Patronusviering samen met Our Choice
Zondag 17 november was er een viering in de Andreaskerk te Weurt ter ere van de patroonheiligen van de kerken in de parochie Beuningen. Meer lezen
Om liefde die eeuwig duurt – Allerzielen/Allerheiligen
Gedachtenismoment
Ik mis je …
Aden houdt op,
warmte wordt kilte,
diepe kilte als de dood en lachen wordt stilte,
echo van vragen dat geen antwoord vindt.
Maar een mensennaam kan niet vergaan,
niet verzinken in oneindig niets.
Jouw naam heeft klak en toon gezet
van hoe de jouwen verder gaan.
In gemis, maar ook in vertrouwen
dat leven Léven wordt
als er maar genoten wordt,
gevochten en geknokt,
geliefd en gelachen.
Zo wordt jouw naam een witte roos in ons hart,
bloeiend voor altijd,
geurig en welriekend,
maar ook doornig stekend,
want jij bent er niet als wij jou roepen;
en ons zoeken zal nooit vinden worden,
geen samen lachen en geen raken meer.
In stilte zul jij bloeien aan ons hart
als schitterende herinnering,
levend, tegen alle weerwil in.
Nee, vergeten zullen wij jou niet.
Wees gerust, rust maar zacht.
Allerzielen en Allerheiligen zijn de voorkant en achterkant van hetzelfde verhaal, het verhaal van dood en leven.
Allerzielen is wat wij weten: de bekenden die van ons heen zijn gegaan, de lege plek leeg gelaten, het afscheid en het sterven.
Allerheiligen is wat we hópen: God die de mensen naar zich toetrekt die in zijn sporen zijn gegaan, de mens bij God, de hemel en het heil.
We vieren het in omgekeerde volgorde: eerst Allerzielen en dan Allerheiligen. Omdat wij mensen van vertrouwen zijn. Samen werken we aan Gods wereld, wij bouwen vanuit het heden aan onze aarde, hier en nu, met hoop voor later.
Allerzielen en Allerheiligen hebben allbei met ons leven te maken. Allerzielen zegt ons dat de tijd beperkt is. Het feest van Allerheiligen is het perspectief. Wij zijn kinderen van God: God heeft ons lief, nu en later.
Maar wie zijn dan heilig?
Zij die voorbeelden van menslievendheid waren. Zij hebben Gods liefde beleefd en doorgegeven, zoals Jezus ook ons meegeeft in de Bergrede:
Zalig de armen die op God hopen, hun bezit is het hemelse koninkrijk.
Zalig zij die verdriet hebben, God zal hen troosten.
Zalig zij die eenvoudig zijn, zij zullen het land bezitten.
Zalig zij die zuiver van hart zijn, zij zullen God zien.
Zalig zij die men uitscheldt, vervolgt, en belastert omdat u mijn volgelingen zijt: juich van blijdschap, want een grote beloning staat u te wachten in de hemel.
Van deze mensen kan gezegd worden dat zij niet meer leefden in God, maar God leefde in hén.
Een blad valt, maar het valt in Gods handpalm. Het ligt vol parels van de dauw van een nieuwe morgen, de morgen van het verheerlijkt zijn van liefde. De dood en de dageraad.
Verbonden in liefde
Inleiding
JA, God wees in ons midden, om ons zijn te vieren in uw huis. Welkom allen in deze viering en fijn dat we elkaar weer mogen ontmoeten.
Wie had ooit kunnen bedenken dat hier samen komen, samen bidden en zingen verboden zou worden.
Niet door machtsvertoon maar voor eigen behoud, voor ieders gezondheid hebben we elkaar anderhalf jaar niet gezien.
Naast alle nare berichten van ziekte, eenzaamheid, sterfte is ons jubileumjaar ook een jaartje opgeschoven.
Ja opgeschoven, want dit feest kunnen we nog inhalen. En nu zijn wij er weer klaar voor en hebben er weer zin in.
De lezingen van vandaag zijn niet de gemakkelijkste; In het evangelie van vandaag horen we hoe Jezus, in een discussie met farizeeën, opkomt voor huwelijkstrouw. En wanneer mensen hun kinderen bij Hem brengen, omarmt Hij hen als iets kostbaars.
Wat hebben die twee verhalen met elkaar te maken? Beide gaan over Gods Liefde zoals die zichtbaar is geworden in de persoon van Jezus. Want wanneer mensen van elkaar houden, heeft dat – aldus Marcus – alles te maken met de manier waarop God van mensen houdt.
Hopelijk zijn we in ons binnenste voldoende kind om dat te begrijpen.
Maar, wat een moeilijk thema …
Is liefde uitsluitend:
Tussen man en vrouw?
Tussen ouders en kinderen?
Is dat alleen “juiste” liefde?
Doet het minder pijn:
Als je relatie op de proef wordt gesteld?
Als samenleven niet meer gaat?
Als deze niet in de kerk is bezegend?
Zelfs al had je daar graag voor gekozen?
Maar wordt dat niet gedoogd?
Ga je daar minder zorgvuldig mee om?
Jezus die ons voorbeeld is, Liefde is Zijn boodschap, Hij zocht die onder mensen, Mensen aan de zelfkant van het leven.
Die hij niet zag als die zwerver, melaatse, bedelaar, maar als mens.
Zou diezelfde Jezus dan oordelen of veroordelen, als het bij mensen om echte liefde gaat?
Onbaatzuchtige, respectvolle ware liefde?
Als het niet gaat over man en vrouw, maar man en man of vrouw en vrouw?
Geloof er niks van.
Gelukkig wappert hier buiten de regenboogvlag.
Marielle
Voor alle vaders
Het is nog onduidelijk wanneer Komore weer in de kerk zal zingen. Wel willen de leden van Komore op deze vaderdag de vaders in hun leven vieren met een video-collage, en iedereen daarbij een fijne vaderdag toewensen.
Bloemengroet voor alle moeders
Komore zou vanavond zingen, in de Corneliuskerk in Beuningen, en daarbij al die lieve zorgzame moeders in het zonnetje willen zetten.
Helaas kan dat niet doorgaan, maar in plaats daarvan willen de leden van Komore alle moeders een bloemengroet brengen.
Verder wij willen U allen sterkte wensen, gezondheid en troost.
Zalig Pasen
In al onze kwetsbaarheid mogen we positief de toekomst tegemoet zien. Pas goed op jullie zelf en een zalig Pasen.
KoMore
Bartensvol licht – Kerstmis 2019
Kerstmis 2019
De kaarsen branden en wij gaan zoeken, zonder woorden, naar de zin van morgen, van elke dag van ons leven.
Kerstmis, een feest vol tederheid in een harde wereld waar terrorisme verderf zaait en mensen bang zijn, waar groepen massaal op de vlucht slaan naar een betere toekomst.
Een harde wereld, waar ziekte en pijn ons moedeloos kunnen maken waar we door persoonlijk leed, echtscheiding en ruzies elkaar verliezen waar barsten ontstaan in het leven van alle dag.
Een harde wereld, waar door wij door individualisme van elkaar vervreemden, waar eenzaamheid ons kan verlammen, waar wij beschadigd kunnen raken en gebroken worden.
Kerstmis, het feest van de geboorte van een Redder, samen op zoek, op zoek naar de stilte van de nacht. Waar opnieuw de vrede wordt geboren, in stilte…
Kerstmis
In stilte is het Kind van vrede geboren.
Door het Kind weerklinken woorden van aanmoediging en meevoelen, op elk moment van ons leven.
“Ik wil jou licht ontsteken, Ik ben het die jouw vlam doet branden en jou doet leven. Ik verlang dat ook jij licht zult worden in deze tijd.”
“Vraag niet hoelang, voor wie of waarvoor … maar laat het licht in je leven branden, dan kan Ik door jou wat warmte in deze wereld brengen.”
Het volk dat nu in het donker leeft, zal een stralend licht zien.
De hemel breekt open, een helder licht zal schijnen in het land waar het nu nog donker is.
De komst van Gods Zoon zal een breekpunt zijn, een nieuwe tijd breekt aan.
Barstensvol licht
Niet het gladgestreken leven is mooi; juist dat leven dat barsten heeft opgelopen, daar kan het licht doorheen komen.
Overal zit wel een barst in, vaak een barst of breuk die niet te lijmen valt.
Maar juist door barsten straalt het licht door.
Het Kerstfeest breekt aan en breekt door.
De wereld op een doodlopend spoor, barst aan alle kanten.
Dit Kind breekt daar doorheen.
Klein, kwetsbaar, volkomen weerloos, afhankelijk van anderen, een kind dat liefde en zorg nodig heeft.
Als een straal van licht schijnt Hij door de barsten en breuken in ons bestaan.
Met al onze barsten en breuken mogen wij staan in Zijn licht en zichtbaar worden.
Kijk een kind
De herders hielden de wacht …
Opeens was er een licht. Een vreemd, helder licht. Een hemels licht.
Een engel verscheen en kondigde de geboorte van de Verlosser aan.
De herders zijn als eerste gegaan. Ze hebben gekeken. Ze hebben zicht verwonderd.
Wat zagen ze?
Een kindje, een baby waar niets bijzonders aan te zien was.
Niet de uitstraling van een sterke redder. Niets wat kon wijzen op grote daden.
Alleen maar kind. Alleen maar mens.
Toch geloofden zij: dit is de redder.
Dit is de Messias van God.
De God die gekomen is om mensen te redden.
Zo kwam God in deze wereld.
Een kind is ons geboren, het teken, het bewijs van de vrede die komt.
We lezen bij de profeet Jesaja 9.5
“Want een Kind wordt geboren, een Zoon wordt ons geschonken. De heerschappij rust op zijn schouders; men noemt hem Wonder van beleid, Goddelijke held, Vader voor eeuwig, Vredevorst.”
Andere namen geef ik Uw zoon: Eerste van de mensen, troost in verdriet, hoop in verslagenheid, licht in de duisternis, gids voor de verlorenen, tranen voor de verharden, vrede voor de volken, recht voor de armen, kind voor de sterken, vertedering voor de machtigen, glimlach voor de angstigen, genezing voor de zieken, bezoek voor de eenzamen, ruimte voor de benepenen, droom van een mens, bron van mededogen, trouwe vriend, beminde, kwetsbaar kind, God met ons, Emmanuël.
Na de communie
Er is een barst in alles, dat is hoe het licht naar binnenkomt.
Juist door de barsten in het leven, kan het licht naar binnen.
Niet als we ons een harnas aanmeten, als we ons beter voordoen dan we zijn, als we hoogmoedig blijven.
Dan kan het licht niet naar binnen: Zijn licht, het licht van het kwetsbare Kerstkind.
Het Kind dat zich immers ook helemaal niets verbeeldt, maar juist de nederigste plaats opzoekt, weerloos wordt als een pasgeborene.
Juist door eerlijk te zijn over die barsten, over onze gebrokenheid, over onze littekens, kan het licht naar binnen.
Dat maakt ons zoveel echter, zo nabijer ook voor anderen.
Kwetsbaarheid is de weg naar verbinding.
En verbinding is de basis van ons bestaan.
Het geeft ons leven betekenis en zin.
Het zet ons in beweging als we het lef hebben om kwetsbaar te zijn.
Door alle barsten licht uitstralend naar de ander: Zalig kerstfeest.
“Om Liefde die eeuwig duurt” – Allerzielen en Allerheiligen
Woord van welkom
Deze avond gedenken wij allen gestorven zijn.
Wij willen hen niet vergeten.
Wij willen hun naam in ons hart bewaren als een witte roos, bloeiend voor altijd.
Bij avond in de herfst, tijd van stervend licht, schuilen wij bij elkaar, wachten wij op de oever.
Waar is het leven?
Waar zijn de vrienden?
Waar is nog smeulend vuur onder de as?
In het gebroken licht ontwaren wij een aarzelend begin van eeuwigheid.
Zien wij de roos die de winter overleeft.
Vanavond zijn wij bij elkaar en delen verdriet om wat verloren is, een vader, een moeder, een vrouw of een man, een kind, een broer of een zus, een vriend of een buur.
De jaren voorbij.
Maar in dit uur bidden wij om eeuwigheid.
Om Liefde die eeuwig duurt.
Gedachtenismoment
Ik mis je …
Adem houdt op, warmte wordt kilte, diepe kilte als de dood en lachen wordt stilte, echo van vragen dat geen antwoord vindt.
Maar een mensennaam kan niet vergaan, niet verzinken in oneindig niets.
Jouw naam heeft klank en toon gezet van hoe de jouwen verder gaan.
In gemis, maar ook in vertrouwen dat leven Léven wordt als er maar genoten wordt, gevochten en geknokt, geliefd en galachen.
Zo wordt jouw naam een witte roos in ons hart, bloeiend voor altijd, geurig en welriekend, maar ook doornig stekend, want jij bent er niet als wij jouw roepen; en ons zoeken zal nooit vinden worden, geen samen lachen en geen raken meer.
Maar in stilte zul jij bloeien aan ons hart als schitterende herinnering, levend, tegen alle weerwil in.
Nee, vergeten zullen wij jou niet.
Wees gerust, rust maar zacht.
Heel zijn leven is de mens op zoek naar liefde en geluk.
Heel zijn leven wil de mens de roos plukken, de geur van liefde ruiken, haar smaak proeven.
Maar wie op zoek gaat naar de roos komt de pijn van de dorens tegen, want die zijn onlosmakelijk met de liefde verbonden.
Wie de dorens schuwt, de roos niet durft te plukken, zal ook de liefde niet proeven, zo gaat dat in het leven.
Onze overledenen hebben de liefde geproefd, maar zijn ook de dorens tegen gekomen, en misschien meer dan hen lief was.
Maar toch, de groene bladeren van hoop hebben hen er telkens weer bovenop geholpen, hebben hen de moed gegeven vol te houden.
Is een beter symbool van liefde en pijn, verdriet en vreugde, van hoop ook, dan de roos …?
Overgang van Allerzielen naar Allerheiligen
Allerzielen en Allerheiligen zijn de voorkant en d achterkant van hetzelfde verhaal, het verhaal van dood en leven.
Allerzielen is wat wij weten: de bekenden die van ons heen zijn gegaan, de lege plek leeg gelaten, het afscheid en het sterven.
Allerheiligen is wat we hópen: God die d mensen naar zich toetrekt die in zijn sporen zijn gegaan, de mens bij God, de hemel en het heil.
We vieren het in omgekeerde volgorde: eerst Allerzielen en dan Allerheiligen.
Omdat wij mensen van vertrouwen zijn. Samen werken we aan Gods wereld, wij bouwen vanuit het heden aan onze aarde, hier en nu, met hoop voor later.
Allerzielen en Allerheiligen hebben allebei met ons leven te maken.
Allerzielen zegt ons dat de tijd beperkt is.
Het feest van Allerheiligen is het perspectief.
Wij zijn kinderen van God: God heeft ons lief, nu en later.
Maar wie zijn dan heilig?
Zij die voorbeelden van menslievendheid waren.
Zij hebben Gods liefde beleefd en doorgegeven, zoals Jezus ook ons meegeeft in de bergrede:
Zalig de armen die op God hopen, hun bezit is het hemelse koninkrijk.
Zalig zij die verdriet hebben, God zal hen troosten.
Zalig zij die zuiver van hart zijn, zij zullen God zien.
Zalig zij die men uitscheldt, vervolgt, en belastert omdat zij mijn volgelingen zijn.
Zij mogen juichen van blijdschap, want een grote beloning staat hen te wachten in de hemel.
Van deze mensen kan gezegd worden dat zij niet meer leefden in God, maar God leefde in hén.
Een blad valt, maar het valt in Gods handpalm.
Het ligt vol parels van dauw van een nieuwe morgen, de morgen van het verheerlijkt zijn van liefde.
De dood en de dageraad.
Lezing na de communie
Er is hoop!
De zon wordt niet moe en staat elke dag weer op.
Ook mensen staan op en geloven in een nieuwe dag.
Ze zien de zon en voelen de warmte van haar stralen en geloven weer in het licht.
Er is hoop!
Er worden nog kinderen geboren met lachende ogen.
Er zijn nog zoveel mensen met ’n hart onder hun jas.
Elkaar hoop geven is elkaar leven geven!
Elkaar hoop geven is elkaar bemoedigen en zich verantwoordelijk voelen voor elkaar.
We kunnen de woestijn niet ineens veranderen, maar we kunnen beginnen met een kleine oase.
Waar één roos weer bloeien kan zullen op een dag duizend bloemen staan.
WoCo – De wereld omgekeerd, de aarde goed beheerd. Wie droomt daar nooit eens van.
De wereld omgekeerd
Eerste lezing Uit de profeet Amos 8, 4-7
Amos is een schapenfokker en vijgenteler
die leeft in de achste eeuw voor Christus.
De mateloze luxe in de paleizen
en het grote sociale onrecht roepen verzet in hem op.
Zozeer dat hij zijn werk verlaat.
Hij ontpopt zich tot een echte donderpredikant
die de misbruiken van de rijken onverbloemd aanklaagt.
Luister goed, jullie machtigen,
jullie berokkenen de arme mensen die zich niet kunnen verdedigen, heel veel kwaad.
Luister naar wat ik jullie voortdurend hoor zeggen.
Wanneer is het feest van de nieuwe maan gedaan,
zodat we weer zaken kunnen doen en geld verdienen?
Het kan niet snel genoeg gaan.
Wanneer is de sabbat eindelijk voorbij, dan kunnen we weer graan verkopen?
En wat nog erger is.
Jullie vragen veel te hoge prijzen,
jullie gebruiken valse gewichten en knoeien met de weegschaal.
Ik heb jullie schaamteloos horen zeggen: we verkopen kaf als graan.
Het ergste van al is hoe jullie arme mensen als slaven laten werken voor een hongerloon, zelfs voor een paar sandalen.
Alles om meer winst te maken.
Maar luister goed wat God, de Heer, daarover zegt.
Nooit, nooit zal Ik een van jullie misdaden vergeten.
Hendrik Van Moorter – Catechesehuis
De aarde goed beheerd
Evangelie (Lc., 16. 1-13)
Uit het heilige evangelie van onze heer Jezuis Christus volgens Lucas.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
“Een rijk man had een rentmeester, maar hij kreeg klachten dat die zijn bezit verkwistte.
Hij riep hem bij zich en zei: ‘Wat hoor ik daar over u? Ik wil dat u rekenschap aflegt, want zo kunt u geen rentmeester blijven.’
De rentmeester zei bij zichzelf:
‘Wat moet ik doen? Mijn heer ontneemt mij het beheer. Spitten kan ik niet, en bedelen, daar schaam ik me voor.
Ik weet al wat ik moet doen om te zorgen dat ze me, na mijn ontslag als rentmeester, in hun huis ontvangen.’
Een voor een liet hij de pachters van zijn heer bij zich komen.
Tot de eerste zei hij: ‘Hoeveel ben je mijn heer schuldig?’
Die antwoordde: ‘Honderd vaatjes olijfolie.’
Hij zei: ‘Hier is het contract, ga zitten en maak er vlug vijftig van.’
De volgende vroeg hij: ‘En jij, hoeveel ben jij hem schuldig?’
Die antwoordde: ‘Honderd zakken tarwe.’
De rentmeester zei tegen hem: ‘Hier is je contract, maak er tachtig van.’
De heer prees de gewiekste aanpak van de onrechtvaardige rentmeester.
De kinderen van deze wereld gaan onderling immers handiger te werk dan de kinderen van het licht.
Ook Ik zeg jullie: maak je vrienden met behulp van de geldduivel; als die je dan ontvalt, zullen ze je ontvangen in de eeuwige tenten.
Wie betrouwbaar is, is betrouwbaar in het klein en in het groot, en wie in het klein onrecht doet, doet het ook in het groot.
Als jullie met de geldduivel onbetrouwbaar zijn geweest, wie zal jullie dan het ware goed toevertrouwen?
En als jullie niet te vertrouwen zijn geweest met andermans goed, wie zal jullie dan toevertrouwen wat jezelf toebehoort?
Geen knecht kan twee heren dienen, want hij zal of de een verfoeien en van de ander houden, of zich hechten aan de eerste en de ander verachten.
Je kunt niet tegelijk God dienen en de geldduivel.”
“om over na te denken”
De wereld omgekeerd, de aarde goed beheerd.
Wie droomt daar nooit eens van?