Archieven 2019

Pasen – Paaswake

Vóór de viering

Kind:
Mama, waarom ben ik hier in de kerk met al die mensen?
Het is toch al laat, en het wordt donker.

Moeder:
Omdat wij ’s avonds tot rust willen komen, in het donker wordt ons oog gescherpt.
Dan doen we beter ons best om naar de dingen te kijken, om te zien wie wij zijn, en wie wij kunnen worden.

Kind:
Straks wordt het donker, en het is al zo duister in de kerk.
Waarom brandt er geen licht?

Moeder:
Omdat uit het donker het licht nog moet komen, uit de slavernij de vrijheid, uit de dood het leven.

Kind:
Wanneer komt het licht?

Moeder:
Je zal het kunnen zien.
Van zodra we gehoord hebben wie het licht is op onze weg, zodra we zijn vuur te midden van ons hebben gezien.
Wees dus stil en luister.
Hoor hoe zijn naam geroepen wordt, tot drie maal toe.
Kijk naar zijn Licht, en ontsteek jezelf in vuur en vlam …

Het verhaal van de schepping

Vanavond dromen we hoe het anders worden kan met ons en de wereld. Het aloude scheppingsverhaal in Genesis verteld over de doorbraak van het licht in een geschiedenis van chaos en aardedonker, en over God die mensen het volle leven gunt en het daarom toevertrouwt aan elkaar.

De eerste dag schiep God het licht, schiep Hij dagen en nachten, de tijd die ons uitdaagt, die ons kansen biedt, die bron is van vreugde of van verdriet.
De tweede dag schiep God de hemel, ruimte en lucht waardoor wij onze longen vullen met adem.
De derde dag schiep God de aarde en de zee, de grond waarop wij staan, waarop planten en bomen groeien, de zee die voor de regen zorgt.
We kunnen wonen en eten en ons laven aan kostbaar water.
De vierde dag schiep God de zon en de maan en de sterren. Ze geven ons licht en warmte, en onderscheiden dagen en jaren.
We mogen genieten van de seizoenen die reliëf brengen in ons leven.
De vijfde dag schiep God de dieren, ze bevolken de aarde en de zee. Ze mogen leven en leven geven, ook aan ons.
De zesde dag schiep God de mens, man en vrouw, Zijn beeld en gelijkenis. En hij zegende de mens tot vruchtbaarheid en tot zorg over de schepping.
De zevende dag rustte God van Zijn scheppingswerk, het is een dag van stille dankbaarheid voor alles wat Hij voltooide. Het is een dag voor God, een dag van lofzang voor Zijn schepping.

Bezinning

Hij is verrezen!
Zoek Hem waar Hij te vinden is.
Niet in een verre geschiedenis, niet in koude stenen, niet in dode letters.
Hij leeft, overal waar mensen geven om elkaar, waar mensen kiezen voor de liefde en het leven, voor schoonheid, goedheid en waarheid.
Waar mensen elkaar op de been helpen en tot leven helpen komen.
Hij laat zich vinden door wie Hem zoekt, Hij doet open voor wie klopt, Hij antwoordt aan wie vraagt.
Hij leeft en brengt leven!

Goede vrijdag

Zijn laatste woorden

1. ‘Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten’ uit Psalm 22

Iedereen wenst mij dood. En Gij o God – dag en nacht roep ik tot U, maar geen antwoord.
Zo ken ik U niet, God van mijn volkd zijt Gij toch, God die bevrijdt, waar zijt Gij toch, God zo ver God zo vreemd.
Ooit kwam ik uit Uw hand, van meet af aan behoor ik U toe, maar onbewogen blijft Gij.
Alsof ik niet meer voor U besta.
Geen mens ben ik meer, een wrak, een rillende ziel – God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?

2. ‘Vergeef het hun want zij weten niet wat ze doen’\

Nu is hij dood, dat komt er van, hij had het kunnen weten, zoals hij ook leefde, wie doet dat nou, zo red je het niet.
Ach ja liefde het hoort er bij, je moet wel ’s wat maar hij – er zijn grenzen wat bezielt hem.
Noemt zich maar brood, deelt zich maar uit, alsof het allemaal kon.
Zo heb je geen leven, liefde alleen maar liefde, het wordt je dood.
Wie was hij eigenlijk, toch geen mens als wij, hij had iets met God zegt men, maar goed dat hij weg is.
Op de één of andere manier maakte hij je onrustig.

3. ‘Ik verzeker je, nog vandaag nog zul je met mij in het paradijs zijn’

Ergens is er een begin van geloof, groeit de hoop, dat alles vrucht draagt.
Zelfs wat zinloos lijkt als dood en ondergang.

Het groeit waar mensen gelouterd zijn, de pijn voorbij, tranen gedroogd, de moed hervonden.

Het groeit waar mensen elkaar verhalen vertellen, ter herinnering, ter bemoediging:
weet je nog van toen, w eet je: alles zal nieuw worden.
Het zal jou gaan zoals het ging met Hem, Jezus van Nazaret, die ene rechtvaardige, een mens uit miljoenen, Zoon van God;

Die lijdensverhalen gaan over Hem, maar niet minder over ons: liefde vermag meer dan schuld. Dat is gebleken.
Aangetoond door Hem, een nieuw gebod. Ga dan, en doe evenzo.
Je kunt het, je bent een mens, een onvervangbaar wezen: je wint het van de dood!

Het verhaal gaat dat het vroeg in de morgen, vroeg in het voorjaar, is gebeurd: stilte in de tuin, het graf geen put van zorgen meer, de dood overwonnen.

De dode bomen komen weer tot leven. En al wat leeft getuigt ervan: de mens zal niet sterven – hij zal leven.

4. ‘Vader, in uw handen beveel ik mijn geest’

Hij tenslotte.

Machteloos, aan het kruis genageld, riepen de mensen, doof en blind, Hem om een wonder: anderen redden en jezelf niet? Kom toch van dat kruis af!

Meer dan de wonden heeft dit Hem pijn gedaan.

5. ‘Ik heb dorst’

Het helpt geen zier, wat moet ik doen? Onmachtig ben ik.
Waarom zou men een kruis vereren? Het helpt geen zier.
Maar dragen dan, dat kruis van een ander een tijdje op je schouders nemen?
Of het jou helpt, weet je niet, hem in ieder geval wel.

6. ‘Dat is je zoon. Dat is je moeder’

Jezus van Nazaret geboren in Bethlehem, op 33-jarige leeftijd te Jeruzalem overleden.

Het was geen vage droom die Hij voorstond, geen ver en onbereikbaar ideaal.
Het heil was binnen zijn bereik: liefde onder elkaar.

Het was drie uur in de middag toen Hij stierf. Zijn moeder was er bij, de leerling van wie Hij veel hield, de vele anderen, met stomheid geslagen, geloof geweken, moed verloren.

In heel het land van Galilea klinkt nog zijn stem: ‘laat uw hart niet verontrust worden Gij hebt mij horen zeggen: ik ga heen, maar ik keer bij u terug’.

7. ‘Het is volbracht’

Was dit het dan? Het is voorbij. Zij gaan naar huis, de priesters en de farizeeën. Geen vragen meer geen twistgesprek: het is gedaan!
De man aan ’t kruis verlaten overleden. Waar was zijn God in ’t donkere uur van lijden en van hatelijke kreten?

Voorbij, gedaan, in ’t graf gelegd door menselijke handen.
Was dit de droom, een betere tijd, een nieuw verbond met God?
Zo lijkt het wel voorgoed voorbij dit nieuw verhaal van mensen.
Maar God, God droomt van een nieuwe dag met licht van Zijn verrijzen.

WoCo – Kruiken boordevol ….

Jong van geest

Jong van geest zijn betekent
leven met open handen,
kansen grijpen, blijven groeien,
soms kopje ondergaan,
en proestend weer boven komen,
soms tegen de stroom in roeien,
dan de wind in de rug voelen,
kwistig zijn met je talenten,
geven en blijven geven,
steeds weer energie vinden,
onvermoeibaar zijn.
Jong van geest zijn is ook
een eigen mening hebben
en ervoor durven uitkomen,
niet onderduiken in de groep,
de zwakken durven beschermen,
geen onrechtvaardigheid dulden,
blij zijn met wat je hebt en bent.
Het is durven leven met een hart
en met je verstand,
met open ogen en oren,
kunnen zien en luisteren.
Jong van geest zijn is
stil worden voor het lied van een vogel,
een babbelende baby in de box,
je warmen aan een laagstaande winterzon
op een terrasje in het drop.
Het is ruiken van de voorjaarsgeuren in het bos,
maar ook de uitlaatgassen van het verkeer,
als contrast.
Het is oog hebben voor de kleurrijke bloem,
een bijzonder schilderij van een vriend,
voor kleurschakeringen in de herfst,
voor het oudere echtpaar, hand in hand,
wandelend langs de rivier.
Jong van geest zijn is een toverwoord,
het is elkaar vinden en samen op weg gaan,
energie vinden in mens en natuur,
genieten van de wereld om je heen.
Het is leven.

Evangelie: Bruiloft in Kana (Johannes 2:1-12)

Op de derde dag was er een bruiloft in Kana, in Galilea. De moeder van Jezus was er, en ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd. Toen de wijn bijna op was, zei de moeder van Jezus tegen hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’ ‘Wat wilt u van me?’ zei Jezus. ‘Mijn tijd is nog niet gekomen.’ Daarop sprak zijn moeder de bedienden aan: ‘Doe maar wat hij jullie zegt, wat het ook is.’.  Nu stonden daar voor het Joodse reinigingsritueel zes stenen watervaten, elk met een inhoud van twee à drie metreten. Jezus zei tegen de bedienden: ‘Vul de vaten met water.’ Ze vulden ze tot de rand.
Toen zei hij: ‘Schep er nu wat uit, en breng dat naar de ceremoniemeester.’  Dat deden ze. En toen de ceremoniemeester het water dat wijn geworden was, proefde – hij wist niet waar die vandaan kwam, maar de bedienden die het water geschept hadden wisten het wel – riep hij de bruidegom en zei tegen hem: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’ Dit heeft Jezus in Kana, in Galilea, gedaan als eerste wonderteken; hij toonde zo zijn grootheid en zijn leerlingen geloofden in hem.

Bezinning na de communie

Jij bent een wonder,
ik ben een wonder,
maar we zien het niet meer.
We lopen elkaar voorbij,
gehuld in jeans en confectiegedachten.
Druk met telefoon en social media,
vrienden ver weg, vluchtig contact.
Ik kijk jou niet aan en jij kijkt mij niet aan.
We gaan aan het leven voorbij.
We komen alleen maar uit die verstikking los
als jij over mijn muurtje mag kijken,
en ik over het jouwe.
Wanneer we elkaar opnieuw in de ogen zien
woorden gaan spreken van warmte en begrip,
dan zullen we elkaar ontdekken
en zullen we opnieuw het wonder zien
dat jij en ik uniek zijn,
dat elke kruik met inhoud uniek is en waardevol!